من و مال خودم

من و مال خودم(1845)، که دفاع اندیشه آفرینی از فرد گرایی است، تاثیر ژرفی بر اندیشه ورزی فردریش نیچه، مکس ارنست، هنریک ایبسن و ویکتور سرژ، آین رند و بسیاری دیگر داشته که شماری از آن ها سال ها بعد این تاثیر را بشدت انکار کردند. مارسل دوشامپ که مکس استرنر را مهمترین فیلسوف کار خود معرفی می کند، کمتر از بقیه از این لحاظ تودار بوده است.استرنر با به کشاکش کشاندن فشار های دینی، فلسفی و سیاسی بر آزادی فردی تمام آموزه ها و باور هایی را که منافع دین،دولت، مردمیت یا جامعه را برتر از منافع فرد می گذارد به نقد میکشاند.کتاب با مطالعه ی «من» آغاز میکند و سپس گردن نهادگی و انقیاد آن را از زمان باستان تا سده ی نوزدهم میلادی ردیابی می کند. چیزی از تیغ اتهام او نمی گریزد، فیلسوفان، مسیحیت، سلطنت، بورژوازی، همگی افراد را با قوانین ، اخلاق و وظیفه پایبند می کنند.انقلاب ها یک دیو سرشتی را پاک می کنند تا آن را با دیو سرشتی دیگر جایگزین کنند.استرنر سال ها پیش از مانیفست مازکس پیش بینی کرد که سوسیالیسم در دولت تمامیت خواه به اوج می رسد و آن را مانند آزادی طلبی به نقد می کشاند.با جلوتر بودن از کار های نیست گرایان، اگزیستانسیالیست ها و آنارشیست ها، من و مال خودم خود مختاری فردی را در برابر هرآنچه ممکن است با آن به ستیز برخیزد پاس می دارد.