جریان شناسی و اندیشه شناسی مکتب حدیثی حله و معرفی محدثان این مکتب است. به اذعان نگارنده، حوزه حله، دارای اندیشه ها و جریان های حدیثی منسجمی بوده که هریک، مبانی حدیثی ویژه خود را داشته اند. وی در راستای موضوع بحث، در فصل اول، نگاهی کوتاه به اوضاع فرهنگی ـ اجتماعی حله و تحولات سیاسی آن انداخته و در ادامه، به اندیشه شناسی سه دسته از دانشوران حله، پرداخته است: نخست جریان پیرو مکتب بغداد که به صورت نمونه، به ارزیابی اندیشه های ابن ادریس حلی مبادرت نمونه و سپس جریان نص گرا که سیدبن طاووس و برخی دانشوران دیگر را دربر می گیرد و نهایتا جریان فقه محور که شامل چهره هایی چون محقق حلی و علامه حلی است. نویسنده در فصل پنجم کتاب، جریان شناسی مکتب حله در دستور کار خود قرار داده و تلاش نموده تا مفردات گزارش شده در فصول پیشین را از منظر جریان شناسی، مورد ارزیابی قرار داده است. ارتباط و تعامل این مکتب با اهل سنت، دیدگاه دانشوران درباره آن و نتایج و پیشنهادها، عناوین فصل های پایانی کتاب را به خود اختصاص داده است.