نویسنده سال‌ها پیش نشانه‌هایی را از آمدن آینده می‌دیده که می‌شود گفت هنوز هم دیده می‌شوند و آمدن آینده را مژده می‌دهند. کتاب قرار است روندها و تغییرات حال را پی بگیرد و آینده را پیش‌بینی کند. می‌شود گفت همین کار را انجام می‌دهد، ولی خب نه چندان متهورانه. یعنی بهتر از آنکه تصویر آینده را بکشد، حال را تحلیل می‌کند.

موج سوم که در واقع مجموعه‌ای عظیم از تغییرات تدریجی است، زمانی دیده می‌شود که از بالا، بسیار بالا نگاه کنیم. یعنی شاید واحد زمان دهه باشد و تازه زمین و زمان سرعت گرفته‌اند که این‌طور شده است؛ یعنی موج دوم تغییرات را باید با واحد زمانی صده دید. این‌طور از بالا نگاه کردن به نظرم روی زندگی فردی آدم می‌تواند موثر باشد. مثلا نویسنده فکر می‌کند که ساختار سیاسی همه کشورهای جهان برای حال و آینده ناکارآمد است و فرقی نمی‌کند کدام گروه سرکار باشد. این ساختار توان گرفتن تصمیم‌های لازم را ندارد.

کتاب، حرف‌های یک بزرگ‌تر است که متاسفانه زیاد تکرار می‌کند. کاش شنیدنی و صمیمی بود. کاش قصه آینده بود.