در کتاب «نظر کرده» اثر بانو «فرشته بهرامی» که با فارسی درست در کاربرد با واژه های محلی با سادگی و گیرایی خواننده را به جنبه های گوناگون روستا و پناهگاه آن آشنا می سازد. گاهی از گمشده های فرهنگی و تاریخی ایران که خاورشناسان دربه در دنبالش می گردند. یاد شده است. مانند بخشی از پیشیننه مراغیان یا شارشن، امامزاده ای بر سر کوه خروس کده یا کوه رشن در ناحیه کوهستانی میان هیر و ویار (از فرزندان امام زین العابدین و شهربانو یا زبدی ها) که نام «شارشید» پیدا کرد و «شارسن» شد. (شارشید) در همه جا روستاییان از امامزاده با نام آقا یاد می کنند. چنان که در آن سو، در اشکور- دیلمان «بزرگوار» می گویند نویسنده کتاب نظر کرده در سرگذشت آن «آقا» ها از زبان روستاییان آورده که داستان و سرگذشت آنها همه جا همراه با شهادت بوده و همه شهید شده، شهید به شمار رفته و می روند. از همین رو یاد و خاطره و اثر معنوی آنها گرامی است. زیرا به حکم قرآن مجید، شهیدان زنده اند و ناگزیر اثر گذرانده اند. در تاریخ آن مردم دلیر دیلم قدیم نیز همین پیشینه اثرگذاری شهادت مردم خوب در باورها بوده است. عبدالرحمان عمادی