در نوع خود بی‌نظیر! شک نکنید...
رویای باغ سپید، سپنتامینو، داستان عجیبی است. مردی که سرنوشتش گره میخورد به انجمنی مخفی، که از بد روزگار، حالا در پایتخت ایران، ساکن شده اند! انجمن امشاسپندان!
داستان دارای پیرنگ قابل قبولی‌ست و نمیتوان ایراد قابل توجهی از آن گرفت. رئالیست اثر بسیار به چشم می‌آید و حتا پایانش نیز نمی‌تواند از فضای رئال اثر، بکاهد!
شخصیت پردازی اثر می‌توانست بهتر باشد. اما مطلقن بد نبود. نقطه قوت کتاب شاید اما فضاسازی‌ آن باشد. بی‌نظیر است. بی‌نظیر...!
بخوانیدش، کم حجم است و جیبی. در یک نشست خوانده خواهد شد این شاهکار زیبا...
          

            قبل از کابوس باغ سیاه خوندمش و فکر میکردم با توجه به تضادی که اسماشون با هم داره ممکنه اون طرف قصه هم دیگه باشن. (گیج کننده شد یه کم نه ؟! خب توضیح بیشترش داستان رو لو میده) 

خیلی کلی بخوام بگم راجع بهش، داستان مواجهه یه فرد بی اعتقاد با ماوراالطبیعه و غیبه.

حجم داستان خیلی کوتاهه  و همونجوری که از اسمش پیداست  مثل یه خواب می‌مونه.

کتاب تا به اوج میرسه خیلی زود تموم میشه و رهات می‌کنه و خب پیام و  نتیجه خاصی به دستت نمیده.

فقط در همین حد، ماوراالطبیعه وجود داره. تو نمی‌بینیش ! همین ...

به یک بار  خوندنش می‌ارزه و برای یک بار خونده شدن پیشنهادش می‌کنم.

پ.ن: نا گفته نماند که آقای آرمان آرین تو آثارشون عقاید زرتشتی ها رو به عنوان یه اصل پذیرفتن و اگر هم صحبتی از اعتقادات مسلمونا میشه، بسیار حاشیه‌ایه.
مثلا  تمام ملائکه‌ای که اسم میارن رو با نام زرتشتی اسم میارن. و اینطور میگن که: دیگران بهش جبرائیل هم میگن ...
خلاصه که فقط یه داستان بدونیدش :)