یک نمایشنامه ی نقلی و کم حجم بود که در یک نشست و 
در دو سه ساعت می‌شود،  آن را خواند .
ساده و روان بود ، پیچیدگی خاصی نداشت .
نویسنده در نوشتن ش از کتاب موبی دیک الهام گرفته بود .
داستان مردی تنها و سنگین وزن که در جنگ با خودش و دردهاش بود ، و برای فراموشی درد روانی ، خود را محکوم به تحمل درد جسمانی کرده بود .
داستان غم انگیزی داشت اما زیبا بود و به دل می‌نشست حرفهایی که در پس داستان داشت .