«حکایت هیجدهم اردیبهشت بیست و پنج» نخستین بار در زمستان ۱۳۴۰ انتشار یافت. انتشار این حکایت بلند صدای نویسنده‌ی پیشتازی بود از موج نو داستان نویسان نسل هزار و سیصد و چهل که در کنار هم نسلانش، در هر یک از داستان های بلند و کوتاهش، در جست و جوی سبک و بیانی تازه، بر اساس واقعیتی نو، از دیدگاهی متفاوت، راه‌های دیگری را تجربه می کرد.