وقتی انسان بخواهد برای رهایی از اضطراب، تعارض ها و عذاب وجدان، احساسات، تمایلات و اعمال نادرست خود را به دیگران نسبت دهد، به مکانیسم فرافکنی روی می آورد. به عبارت دیگر، فرافکنی یعنی نسبت دادن ناخودآگاه خصوصیات و ویژگی های نامطلوب و غیرقابل پذیرش ناخودآگاه خود به دیگران. در ادبیات فارسی نکته های بسیاری را می توان یافت که از دیرباز به طور ضمنی به سازوکار فرافکنی با استفاده از واژه آینه اشاره دارند. در کتاب حاضر این موضوع مورد بررسی قرار گرفته است.