موضوع پژوهش حاضر، بررسی جایگاه عقل و عادت در دین مبین اسلام و مشخص کردن اصول و روش های استفاده از این دو رویکرد در تربیت دینی است. نگارنده در این اثر تلاش کرده تا دو رویکرد عقلانی و عادتی در تربیت دینی را مقایسه کند و معنا و مفهوم عقل و عادت و نظر فلاسفة غربی و اسلامی را تشریح کند. همچنین، دیدگاه های قرآن، سنّت و ائمة معصوم(ع) را تبیین کرده و نقاط ضعف و قوّت هر یک از این دو رویکرد را مورد ارزیابی قرار داده است. دو رویکرد عقلانی و عادتی، از مهم ترین رویکردهای مؤثر در تربیت دینی است که در این اثر، چگونگی اصول و روش های هر کدام با توجّه به ابعاد آن ها مورد بررسی قرار گرفته است.