کتاب حاضر، ترسیمی مختصر از جایگاه ادبی اصفهان در ادوار مختلف است. در این کتاب بیان می شود که اصفهان را آیینه فرهنگ، مهد دانش و اندیشه و تجلیگاه هنر، معماری و صنعت سرزمین ایران دانسته اند. سده های متمادی است که روح خلاقیت و ادب در این شهر ساری و جاری است و مکانی برای رشد افکار و تبیین علم به شمار می آید. در این رهگذر، شعر و ادب نیز پایگاهی رفیع دارد و سرایندگان بلندپایه ای همچون فردوسی، نظامی، خاقانی و حافظ بدان تعلق خاطر دارند؛ چنان که نام این شهر را زینت بخش آثار خود ساخته اند. اصفهان از گذشته های دور تاکنون مهد پرورش شخصیت های ادبی است. منزلت ادبی این شهر سبب شکل گیری و رشد مکاتب ادبی و توسعه زبان و ادب فارسی، به ویژه از قرن ششم هجری تا دوره معاصر، گردیده است و از جمال و کمال گرفته تا همای ادب، در این رفعت و تعالی تأثیرگذار بوده اند.