موضوع پژوهش حاضر، تحلیل و بررسی برخی از درون مایه های اخلاقی و انسانی در شاهنامة فردوسی است. نگارنده در این اثر تلاش کرده تا جهان بینی فردوسی را دربارة جنگ و صلح و معیارهای اخلاقی، از میان ادبیات قابل اعتماد شاهنامه پیدا کند و با نگاهی بی طرفانه و به دور از تعصّب، مخاطب را با روحیة صلح طلب و اخلاق مدار فردوسی آشنا کند. بر این اساس، پس از بررسی جهان نگری ایرانی در اندیشة فردوسی، ریشه های جنگ و دشمنی را در داستان های شاهنامه تحلیل کرده و سپس، انواع گفتارهای جنگی را در شاهنامه توضیح داده است. بررسی سرشت اخلاقی شاهنامه در مقایسه با برخی از حماسه های کهن در ایران و جهان، از دیگر مطالب مورد بررسی در این اثر است.