کافه ای کنار آب

دیگه میگه آخه این که نمیشه.همه شاعرند،همه داستان نویس اند،همه استعداد دارند،همه یا کتاب چاپ شده دارند یا کتابشون زیر چاپه،دیک میگه توی این جمعیت به این انبوهی،من تنها کسی هستم که نه شعر میگم و نه داستان مینویسم و نه کتاب چاپ شده دارم و نه کتاب زیر چاپ.میگه دنیا را عمله ها و مهندس ها می سازند و شاعرها و نویسنده ها این وسط هیچ کاره اند...میگه هیچ شعر و داستانی نمیتونه شکم اون بچه ای که از شب تا صبح باید زیر پل بخوابه و از سرما به خودش بلرزه در حد پتو لحاف هم نیست...