مکـتب سالامانکا، با الهامبخشان و رهبرانی نامدار در سنت مَدرَسی‌گرایی ایبریایی، از فرانسیسکو دِ ویتوریا (از بنیادگذاران حقوق بین‌الملل) و دومینگو دِ سوتو تا فرانسیسکو سوئارس، به‌ویژه از میراث اَرَستو و آکوئینی بهره گرفت تا از دیدگاهی تازه مسائل بنیادین زندگی جمعی این‌جهانی – چون حق طبیعی، قانون طبیعی، مالکیت، آزادی اندیشه، اختیارات شاهان، مرزهای مشروعیت آنان، حقوق مردمان، حقوق بین‌الملل، و جنگ (عادلانه و دفاعی) – را در چارچوب یک فلسفۀ حقوق استوار بر کرامت انسانی همۀ انسان‌ها، و همچنین نظریه‌های ارزش، پول، قیمت‌گذاری، مالیات‌بندی و بازار آزاد را در یک فلسفۀ اقتصاد معطوف به عدالت بررسی کند، و راهکارهای عملی‌ئی را بر پایۀ خردمندانگیِ انسان‌گرایانۀ جدید برای سیاست و اقتصاد و جنگ و مسئلۀ استعمار و ادارۀ کشور به دست دهد.

آنچه با اندیشه‌ورزی سالامانکاییان پدید آمد خود میراثی درخور برای پیشتازان لیبرالیسم، از روسو تا جان لاک، و حتّا آزادانگاران و نولیبرال‌های سدۀ بیستم، از میزِس تا هایِک، بود.