کتاب حاضر، جلد اول از این مجموعه است که اثر فقیه، متکلم، ادیب و شاعر ناموری از غرب ایران در قرن سیزدهم هجری قمری است. این کتاب نمونه ای از گرایش های مطرح در ایران شیعی دوران صفویه به بعد را که بیشتر نزد فقها و متحدثین و متکلمین شایع بوده است، منعکس می سازد؛ گرایشی که خلوص دینی و عقیدتی را در پیرایش دین از فلسفه یونانی و تصوف و عرفان شرقی می شمارد و سعی در بازسازی اصول و مبادی نظری رایج بر اساس نصوص دینی و مستقلات عقلی دارد. چنین گرایشی تا قبل از ظهور «وحید بهبهانی» دچار افراط و ظاهرگرایی شدید گردید و به اخباریگری و انسداد باب اجتهاد منتهی شد.