یکی از راه های سلامت زیستن، بازی کردن و با نشاط بودن است. بازی برای انسان هدف نیست، بلکه وسیله ای برای پرورش قوای درونی و آمادگی برای زندگی آینده است، به همین دلیل دوران بازی کودک بهترین دوران برای تعلیم و تربیت او محسوب می شود که نباید به بطالت بگذرد. بازی را نباید سرگرمی محض تلقی کرد بلکه امری جدی و برای آینده ی کودک ضروری است. البته باید توجه داشت که هر بازی و سرگرمی برای کودکان مناسب نیست. بازی هایی که خوی حیوانی را در کودکان بیش از حد افزایش دهد و به زندگی روحی و روانی آن ها لطمه وارد سازد، به صلاح آن ها نیست. درکل همه ی انسان ها برای سلامت خویش به بازی نیاز دارند، بر همین اساس نگارنده در کتاب حاضر مبانی بازی های پرورشی را بیان کرده و به ذکر مبانی تربیت بدنی، ورزش و بازی در شش فصل تحت این عناوین پرداخته است: بررسی دیدگاه های مختلف درباره ی بازی، بازی و نقش آن در شکوفایی شخصیت دانش آموزان، بازی و توسعه ی مهارت های ادراکی ـ حرکتی، بازی و فرهنگ ادبیات و مذهب، آشنایی با انواع بازی، و شیوه ی اجرای مسابقات.