سهراب سپهری شاعر نقاش یا نقاش شاعر معاصر کشورمان از معدود ادبای عصر خود بود که شعرش را خواص و عوام می پسندیدند و همچنان نیز می پسندند. لطافت طبع و نگاه زیبای شاعر به جهان و تمنیات روحانی انسان به اشعار او تغزل و ظرافت منحصر به فردی بخشیده است. مهدی افشار که انتخاب گزیده های سهراب را در این کتاب انجام داده است می نویسد: “سهراب را نمی دانم شاعر نقاش بخوانم یا نقاش شاعر چرا که اگر نگویم همه، بسیاری از اشعارش آن چنان تصویری است و آن چنان با تخیلات صورتگری آمیخته است که خواننده شعرهایش تصاویری را که شاعر اراده کرده در برابر چشمان خویش می بیند و در همان حال نقاشی هایش آنچنان ذهنی است که به بیان شاعرانه نزدیک تر است تا آفرینش ها و نقش زنی های یک هنرمند نقاش.”اما این تنها خصوصیت شعر سهراب نیست و شعرش وجه دیگری نیز دارد که به آن طراوت و جلوه ای خاص می بخشد و آن شکوه زندگی است که در شعرش جاری است و سهراب با همه خلاقیت های ذهنی اش در محدوده ذهن خویش باقی نمانده، از پیله تن سر برون آورده و نگاهی مهربان و پرعاطفه به پیرامونش دارد؛ و همین عنصر حیات است که شعر او را جلا و شکوهی دیگر می بخشد.به راستی انتخاب بهترین شعرهای سهراب سپهری برای درج در کتابی به این حجم دشوار به نظر می رسد. گردآورنده کتاب کوشیده است با نگاهی که عموم مردم به اشعار سهراب دارند و طبق پسند همگان به انتخاب تعدادی از خواندنی ترین قطعات سهراب بپردازد و آنها را با ترجمه انگلیسی در اختیار مخاطبان شعردوست قرار دهد.