در جنوب اصفهان، در کنارۀ  رود زاینده رود، کوه پرشیبی معروف به کوه صفه سربرافراشته است. کوه صفه، کوهی است سخت برجسته که از فراز آن چشم اندازی ستودنی از اصفهان و حومه را می توان دید. در این جا بازمانده های دژی بلندنام، معروف به شاه دژ وجود دارد. در گذشته این دژ به اصفهان مشرف بود و به این دلیل پیشوای اسماعیلیان، احمد بن ملک بن عطاش، آن را فرو گرفت، وی در اصفهان می زیست و در آن ولایت پیشوا و مبلغ بزرگ اسماعیلیان بود. از جمله هنرهای ابن عطاش تسلط بر موسیقی بود و شاگردانی نیز داشت. وی به دستاویز درس دادن به برخی از جوانان خدمتکار شاه و دختران جوان خدمتگزار در دربار ملکشاه که در این دژ بودند، پیوسته به شاه  دژ می رفت و بدین سان در زمان مناسب توانست پادگان دژ را به سود اسماعیلیان بگشاید و از آن نه تنها برای شهر، بکله برای کل ولایت به صورت پایگاه اصلی اش بهره گیرد. ابن عطاش به زودی کامیاب شد و به خاطر نارضایتی مردم از فرمانروایی سلجوقیان و آشوب همگانی پس ازمرگ ملکشاه، نفوذش همه جاگیر و گسترده گشت. درکتاب حاضر اطلاعات بسیاری دربارۀ  شاه دژ، تاریخ آن، تحولاتی که در آن صورت گرفت و سرانجام سرنوشت شوم آن گنجانده شده است.