نگارنده در کتاب حاضر با روش نقد تاریخی، کلیسای کاتولیک را از آغاز تا کنون نقد کرده و نقاط ضعف و قوت آن را آشکار ساخته است. وی هم چنین، پدیده هایی نظیر سرکوب فکری و دادگاه تفتیش عقاید، سوزاندن زنان ساحره، آزار و اذیت یهودیان، و تبعیض زنان ساحره، آزار و اذیت یهودیان، و تبعیض علیه زنان را بررسی کرده است. نگارنده در پایان نشان داده است اگر کلیسا بخواهد در هزاره سوم آینده ای داشته باشد باید چهار شرط را محقق سازد: "1- نباید به قرون وسطی یا دوره ی نهضت اصلاح دینی یا عصر روشنگری بازگردد و به آن ها عشق ورزد، بلکه باید کلیسایی باشد که ریشه در اصل مسیحی خود داشته باشد و بر وظایف کنونی خود متمرکز شود. 2- کلیسا نباید مردسالار و دل مشغول تصویرهای کلیشه ای از زنان و زبان منحصرا مذکر و نقش های از پیش تعیین شده ی مبتنی بر جنسیت باشد، بلکه باید کلیسایی اهل مشارکت باشد، که مقام را با فره مندی تلفیق کند و زنان را در همه ی خدمات کشیشی کلیسا بپذیرد. 3- نباید طرفدار امور تنگ نظرانه ی فرقه ای و تسلیم انحصارات فرقه ای، پیش فرض های مربوط به مقامات و نفی مشارک شود، بلکه باید کلیسای جهانی و باز باشد، که از درون وحدت گرایی را محقق سازد و بسیاری از بیانات و اعمال وحدت گرا، نظیر انجام امور تبشیری، لغو همه ی احکام تکفیر و تکمیل انجمن اخوت عشای ربانی را دنبال کند. 4- نباید اروپا محور باشد و ادعاهای انحارگرایانه مسیحی را مطرح کند و نوعی امپریالیسم رمی از خود نشان دهد، بلکه کلیسای اهل تسامح و جهان شمول باشد که برای حقیقت که همیشه مهم ترین چیز است، احترام قائل است، بنابراین، باید بکوشد که از دیگر ادیان درس بیاموزد و به کلیساهای ملی، منطقه ای و محلی خودمختاری بدهد".