نویسنده در این کتاب پس از نقد روش سنتی انشانویسی، شیوه های جدیدی را پیشنهاد می کند. نویسنده ، بی اهمیتی انشاء نزد دانش آموزان و معلمان را ناشی از اعمال روش های سنتی تدریس انشا ء می داند و این روش ها را "روش محصول ـ محور" می نامد. به باور وی روش مذکور فاقد فرآیند تولید ایده و خلاقیت است. در مقابل این روش، روش "فرآیند ـ محور" را مطرح می کند. روشی که در آن عمل نوشتن شامل گذر از تعدادی فرآیند است. طراحی کردن، انتقال دادن و مرور کردن سه مرحله از این فرآیندها محسوب می شوند. کتاب به سه فصل تقسیم شده است. فصل اول، شامل کلیات و تعریف واژگان کلیدی و... است. فصل دوم به مسائلی چون آموزش و پرورش، هدف های آن، اهمیت انشاء، آموزش نوشتار، خلاقیت و مبانی آن و نیز مبانی پژوهش و... اختصاص دارد. فصل سوم نیز شامل خلاصه و نتیجه گیری است. در پایان نیز پیشنهادهایی در این زمینه عرضه گردیده که از آن جمله است: 1- به دلیل عدم آگاهی بیش تر معلمان با روش های نوین تدریس و هم چنین روش های فعال تدریس (مانند سینکتیکس، بارش مغزی و...) برگزاری دوره های آموزشی به منظور افزایش دانش معلمان ضروری است، 2- چون تدریس انشا با روش فرآیند ـ محور نیاز به زمان بیش تری دارد ساعت تدریس هفتگی این درس افزایش یابد و 3- آموزش و پرورش تلاش کند برنامه های درسی مدارس در راستای خلاقیت کودکان و نوجوانان باشد نه این که تلاش کنند تنها دانش آموزانی درس خوان بارآورند.