سهروردی، از آن جا که زبان فیلسوفان نخستین را نمادین می شمارد، سخنانشان را ردّناپذیر می داند. شارحان می گویند که این از آن روی است که ردّ یک سخن وابسته به فهم مراد گویند? آن است. ولی آن چه از سخنان فیلسوفان نخستین فهمیده می شود، به دلیل رمزی بودن، ظاهر قول است که مراد آنان نیست؛ و آن چه مراد ایشان است باطن قول است که فهمیده نمی شود. لازم? سخن سهروردی این است که سخنان فیلسوفان نخستین نیازمند تأویل است. در این صورت، باید پرسید که چه کسانی با چه روشی می توانند دست به چنین تأویلاتی بزنند؛ پرسشی که کمابیش بی پاسخ می ماند.