کتاب «به‌نام کوچک هرمز» گزیده‌ای‌ست از چهار دهه ‌شاعریِ شاعری شناخته‌شده که زیباییِ گزاره‌هایش را چندان به‌تفسیر نمی توان کشید. این کتاب شامل شعرهای علیپور از دفتر «کودک و کبوتر» منتشرشده‌ی سال ۱۳۹۰ می‌شود تا دفتر «به کوچه‌ی زنبق» سال ۱۳۹۵ و برای آنان که تصویر جامعی می‌خواهند از زیست و دوره‌های شعری این شاعر ارزشمند به‌دست بیاورند بسیار می‌تواند راهگشا و موثر باشد. هرمز علی‌پور با آن روح چگال و با این عبارات حال، در طی سالیان متمادی آن‌چنان جادوانه کلمات را تسخیر کرده که گزینش از میان انبوه شعرهای راستینش کاری بس دشوار و خطیر می‌نماید چرا که گزیده‌ی اشعار هر شاعری که کارنامه‌اش به ادوار متنوع تقسیم می‌شود یا باید تماتیک (مضمونی) باشد و یا کرونولوژیک (تقویمی) اما در گزیده‌ای که حسین صفا (که خود شاعری‌ست درخور و فره‌مند) با نام «به‌نام کوچک هرمز» گرد آورده است، هم تماتیک برخورد شده و هم تقویمی و این وضعیت ایدئالی‌ست که یک گزیده‌ی شعر را از صرفاً مبنا قرار گرفتن سلیقه‌ی گزینش‌گر متمایز می‌کند. البته که هر شاعر و چه بسا هر انسان که در مقام انتخاب‌گر ظاهر می‌شود، سلیقه‌ای دارد و بر اساس سلیقه‌اش می‌تواند دست به‌انتخاب بزند اما انتخاب‌های سلیقه‌ایِ صرف عموماً برای خالی نبودن عریضه عرضه می‌شوند وبس. باری … به‌راحتی می‌شود در جنون کلمات این کتاب غرق شد و به‌نسبت سهم بزرگی که شاعر از معرفت اندوه و مهربانی انبوه برده است، از این کتاب سهم برد و ذوق کرد.