به نظر من کتاب های نیکولا کوچولو رو میشه بارها و بارها بدون خسته شدن خوند چون داستان هاش طوریه که با یه بار خوندن توی قلبت جا میگیرن... :)  شخصیت پردازی های قشنگ،شخصیت اصلی های کم سن و سال و کودک که ساده اند و نویسنده به خوبی دنیای کودکانه شون رو با یه قلم طنز روی کاغذ آورده. ایده ی داستان اینطوری نیست که بگی وای !‌ نویسنده چه مغز خلاق و عجیبی داره همچین چیزی به ذهنش رسیده.نه اصلا اینطوری نیست،بلکه داستان معمولی یه پسربچه ی عادیست که میره مدرسه و مثل پسربچه های عادی با دوستاش درگیر میشن،بازی میکنن و ... یا اتفاقات داخل خونه شون شرح داده میشه.
و خب این خلاقیت نویسنده و تصویرگر بوده چون به یه همچین داستان ساده ای رنگ و لعاب‌ و بال و پر دادن و ازش یه شاهکار توی ادبیات کودکان به وجود آوردن!تصویرگری ها طوریه که با داستان واقعا همراه میشی و حس میکنی داری با نیکولا کوچولو و دوست هاش بازی و دعوا میکنی یا باهاشون توی خرابه ها اردو میزنی . قلم نویسنده هم طنز و روان و ساده ست و مکمل تصویرگری های کتابه.
و با این چیزهایی که گفتم خب مشخصا ارزش خوندن رو داره. 
پ.ن:فقط یه سوال اینکه کسی میدونه اسم سبک تصویرگری این کتاب چیه؟ اگه میدونین بگین ممنون میشم و اگر کلا اسم خاصی نداره که هیچی .