یکی از مباحث درونی انسان که در روان شناسی بسیار مورد توجه است و در بسیاری از موارد مقدمه ای برای برخی از بیماری های روانی است، «احساس درخود فرورفتگی» است؛ احساسی که آدمی را از جمع دور می کند و در انزوا و تنهایی دردناکی فرد می برد و نتایجی چون از خودبیگانگی و عدم درک و تفاهم را موجب می شود. این احساس، در سنین گوناگون متفاوت است. تنهایی اگرچه به خودی خود و در برخی مواقع، زمینه و آغازی برای تفکر است، اما احساس در خود فرورفتگی و دوری از جمع، اگر به صورت عادت دربیاید، نشانه های بیماری تلخی است که ابتدا روح را آزرده و سپس تن را نحیف و دردمند می کند. نگارنده در این کتاب، از راه آموزه هایی چون شناخت خود و در نظر داشتن اهداف واقعی و قابل لمس و عملکرد فعال می کوشد تا به انسان های منزوی و تنها کمک کند. زخم های قدیمی هم قابل درمان هستند؛ تنهایی در فازهای مختلف زندگی؛ تنهایی در زندگی زناشویی؛ احساس تنهایی به خاطر از دست دادن فرد مورد علاقه؛ و تنهاییم، چون به قدر کافی اجتماعی نیستیم، از جمله عنوان های فصل های کتاب است.