با توجه به متغیرهای آسیب رسان به کیفیت رشته های علوم سیاسی و روابط بین المللی، یک سری راه کارها برای ارتقای کیفی این دو رشته عرضه شده که از آن جمله است: سازمان دهی اجرای برنامه ی آموزش عالی به تناسب امکانات و شرایط و اهداف سیاسی و نیازهای مردم و بازار کار؛ تحقیق و تحلیل سیاسی؛ دقت در گزینش علمی استادان؛ لزوم تحول در ساختار آموزشی؛ ارزیابی مستمر استادان؛ ایجاد زمینه های لازم به منظور انجام پروژه های تحقیقاتی در بین اعضای هیات علمی؛ تغییر در سرفصل دروس؛ افزایش ارتباط میان دانشکده های علوم انسانی؛ درجه بندی دانشگاه ها؛ برگزاری نشست ها و ایجاد انجمن های تخصصی؛ توجه به ظرفیت های آموزشی به هنگام جذب دانشجو؛ لزوم افزایش امکانات کتابخانه ای؛ و تاکید بر بومی و کاربردی شدن رشته های علوم سیاسی و روابط بین المللی. نویسنده در کتاب حاضر ضمن برشمردن مسائل، مشکلات و آسیب ها یا به تعبیر دیگر متغیرهای آسیب رسان به کیفیت رشته های علوم سیاسی و روابط بین الملل در دو سطح بین المللی و ملی، مجموعه ای از راه کارها و پیشنهادات را برای ارتقای کیفی رشته های یاد شده عرضه می کند.