کتاب حاضر، از نظرگاه محققان و منتقدان، گسترده ترین تذکره تاریخ ادبیات فارسی است که در دست است. نویسنده این تذکره را بین سال های 975 تا 1016 قمری تألیف کرده و در طول قریب به چهل سال ضمن تصحیح، مطالبی را بر آن افزوده و در تکمیل اثر خویش کوشیده است. بخش خاتمه این تذکره دوازده اصل دارد که شاعران هم روزگار مؤلف را معرفی می کند. این کتاب اصل پنجم از خاتمه است و به احوال و اشعار شاعران دارالسلطنه قزوین می پردازد.