جمع آوری داستان هایی از «گریه» های بزرگان علم و عرفان است. به بیان نگارنده با نگاه مختصری در کتاب الهی، سنت نبوی و سیره اهل  بیت(ع) در می یابیم که سجده و گریه خالصانه از جایگاه ویژه ای در «سیر و سلوک» به سمت خداوند برخوردار است. از همین رو، وی در این اثر، حالات جمعی از علما و عرفا که با گریه و زاری به درگاه الهی تقرب می جسته اند را یادآور شده است. سیدابوالحسن اصفهانی، شیخ مرتضی انصاری، مقدس اردبیلی، علامه امینی، انصاری همدانی، محمدتقی آملی، انصاری شیرازی، سیدبحرالعلوم، محمدتقی بهجت، سیدعلی خامنه ای، سیدعبدالحسین دستغیب، ملاعباس تربتی، رجبعلی خیاط و سیدمجتبی نواب صفوی برخی از افرادی هستند که نامی از آن ها در این اثر برده شده است.