هخامنشیان سلسله ای از پادشاهان ایران باستان هستند که از 559-330 ق . م سلطنت کردند. سردودمان خاندان هخامنشی، هخامنش و موسس آن سلسله، کورش کبیر است. در زمان داریوش هخامنشی این دولت به اوج وسعت خویش رسید. جنگ هایی نیز میان ایران و یونان در زمان وی آغاز شد. سلسله ی هخامنشی در نهایت توسط اسکندر مقدونی سقوط کرد. پی یر بریان، نویسنده ی کتاب حاضر متخصص تاریخ و تمدن هخامنشی و امپراتوری اسکندر است وی در این کتاب سعی کرده به گونه ای تحلیلی وحدت و تمرکز سیاسی هخامنشیان را بیان و در عین حال تعامل فرهنگی میان آن ها و اقوام سرزمین های به دست آمده را بررسی می کند. نویسنده در مقدمه ی کتاب با عنوان درس "افتتاحیه" نظرات بسیاری از نویسندگان غیرایرانی و شرق شناس را از گذشته تا کنون آورده و نقد و بررسی کرده است. وی معتقد است جهان هخامنشی نیز امپراتوری اسکندر به لحاظ تاریخی به علل گوناگونی مکان دیدار و برخورد بوده است؛ عللی چون؛ گستردگی این جهان و این امپراتوری در زمان و مکان؛ تجمع بی سابقه ی زمان ها و فرهنگ های شکوفای فراوان که وجود این امپراتوری در درازمدت هم دربرگیرنده ی آن ها و هم برانگیزنده ی شان بود؛ نقش فرهنگی میانجی گرانه ی آن بین جهان مدیترانه از یک سو و تمدن های خاور نزدیک از سوی دیگر و بین النهرین و سرزمین های فلات ایران و دره ی هند از یک طرف و استپ ها و واحه های آسیای مرکزی تا سیبری از طرف دیگر و.... برخی از عناوین کتاب مشتمل است بر: نهادهای پارس و تاریخ مقایسه گرا در تاریخ نگاری یونانی؛ هرودوت و جامعه ی هخامنشی؛ تاریخ امپراتوری هخامنشی در زمان ما ـ مورخ و اسنادش؛ چند خدایی و امپراتوری وحدت طلب؛ قدرت مرکزی و چندمرکزی فرهنگی در امپراتوری هخامنشی؛ از هخامنشیان تا شاهان یونانی مآب: تداوم و گسست؛ اسکندر و "بندهای" دجله؛ اسکندر در بابل: تصویرهای یونانی ـ تصویرهای بابلی و...