هر سیستم نیازهایی دارد که برای پاسخ گویی به آن ها پاسخ هایی پیشنهاد می کند. این نیازها بر اثر ارتباط متقابل انسان با طبیعت، انسان های دیگر و خودش شکل می گیرد. بر اثر ارتباط انسان با طبیعت نیازهای جسمانی و طبیعی شکل می گیرد. در ارتباط انسان با انسان های دیگر، نیازهای اجتماعی و بر اثر ارتباط انسان با خودش، نیازهای مالی انسانی تبلور می یابد. برای ارضای این نیازها، انسان های هر جامعه ای، بستگی به شرایط، پاسخ هایی را وضع می کنند، زیرا که نیازها متغیرند و علت متغیر بودن آن نیز بستگی به پیشرفت جوامع، رشد فناوری و افزایش جمعیت انسانی دارد. این فرآیند و مراحل را "فرآیند کارآفرینی" می نامند. به عبارتی کارآفرینی را با سه رویکرد نیازسنجی، مشکل گشایی و زندگی سازی مد نظر قرار می دهند. از این رو با تجزیه و تحلیل انقلاب سال 1357 در ایران بر اساس این سه رویکرد و با شناسایی نقاط ضعف و قوت و با توجه به فرصت ها و تهدیدها، می توان راهبرد فردا را مهندسی کارآفرینانه نامید. مهندسی کارآفرینانه، شامل مهندسی فرهنگی، اقتصادی، اجتماعی و سیاسی است که تمام ابعاد زندگی انسان را پوشش می دهد. این امر مستلزم مشارکت همۀ  انسان ها و تحقق سرمایۀ  اجتماعی است. به همین دلیل نگارنده در کتاب حاضر کارآفرینی را بنیاد زندگی نامیده و مباحثی هم چون: کار در عصر کشاورزی، کار در عصر صنعتی، کار در عصر اطلاعات، نگرش کارآفرینانه، کارآفرینی، و مهندسی کارآفرینانه را مطرح کرده است.