لوران گوده (1972) یکی از نویسندگانِ مهم امروز ادبیات فرانسه است، کسی که در سالِ 2005 به خاطرِ رمانِ آفتابِ اسکورتا دو جایزه ی مهم گنکور و ژان ژینو را از آنِ خود کرد. گوده دغدغه ی هویت دارد و در رمان هایش به تکه های متفاوتِ عالم سرک می کشد تا سرنوشتِ انسانی را روایت کند که در گذشته و حال خود سرگردان مانده است. مثلِ همین رمانِ تندباد که در آن با شخصیتی خاص مواجه می‏ شویم. کسی که از زندگی به تنگ آمده. شاهدِ فساد و تلخی و رنجی است که بر او و پیرامونش می گذرد و برای همین مدام مشغولِ روایت از جهانِ خشنی ا‏ست که او را دربرگرفته است و به قولِ خودش «دوست دارد سیاه و آزاد بمیرد.» به همین خاطر تندباد رمانی است مملو از خُرده روایت از محلات پست، درگیری ها و تلاش برای حفظِ هویت. راوی کهنه کارِ رمان مانندِ قصه گویانِ سیاه‏پوستِ قرن‏ نوزدهمی یک ریز روایت می کند و مخاطب را میخ‏ کوبِ قصه ها و کلماتش می ‏کند. پیش از این نشرچشمه دو رمانِ دیگر از همین نویسنده منتشر کرده است: الدورادو و فریادها.