مداحان به سبب اهمیت کارشان، که نوعی الگو دادن و نشر فضیلت ها در جامعه است، نقش مهمی در شکل دهی افکار و عواطف مردم دارند. فلسفة اصلی مداحی دمیدن روح تعهد و حماسه در بین مردم به ویژه جوانان است. به همین دلیل مداح باید صلاحیت اخلاقی، تقوای لازم، برگزیدن اشعار مناسب و داشتن خط فکر صحیح دربارة گفته هایش را داشته باشد. مولف در نوشتار حاضر ضمن بیان تعریفی از مفاهیم و پیشینة مداحی در تاریخ اسلام، آداب برگزاری مجالس مداحی را تحلیل و مدح و رثا از نگاه فقیهان و عالمان دینی را بررسی کرده است. در ادامه نکاتی دربارة اخلاق و شخصیت مدیحه خوان و نوحه سرا عرضه و در پایان نیز به بررسی آسیب شناسی مداحی و عزاداری از دیدگاه چهار تن از محققان حوزه و شاعران معاصر انقلاب پرداخته است.