در معنادرمانی و وجودگرائی، دکتر فرانکل اصلی ترین مقاله های خود را که موجب اعتبار جهانی برای او شده است ارائه می دهد. او که هراس و وحشت اردوگاه های نازی را با همه وجودش احساس کرده است، معنادرمانی (روان درمانی ای که جستجوی انسان برای درک معناست را تشخیص می دهد.) در واقع پاسخ او به نیازی است که برای حفظ زندگی پیدا کرده. او براساس تجربه های خود نظریه ای از درون انسان را که همانا تقلای او برای آزادی از طریق رنج و پادزهری در مقابل پوچانگاری و دستیابی به نیروی مثبت اندیشی علیه احساس بیهودگی یا «خلاء وجودی» یعنی اصلی ترین عامل روان رنجوری دنیای معاصر است، ارائه داده است.کار مهم دکتر فرانکل در واقع سنگ بنای سومین مکتب روان درمانی وین است که از زمانی که نخستین اثر پیشگام فروید و آدلر در روان کاوی مطرح شدند، کمک های شایان توجهی به آن کرده است. امروزه فرانکل در زمره مشهورترین روانشناسان جهان به شمار می آید. تلاش های بی وقفه برای خارج کردن انسان ها از انسانیت خود در اردوگاه های آشویتس و داخائو موجب گردید که فرانکل به انسانی کردن روانشناسی روی آورد.پروفسور جرالد.ف. کریچه، دانشگاه دوپل-شیکاگو