در کتاب حاضر سعی شده است که تشکیلاتی معرفی شود که برخلاف دوله ها و سلطنه ها نه تنها اغلب رویدادهای حساس و سرنوشت ساز نهضت مشروطیت را در مراحل مختلفی رهبری کرده و به ثمر رسانده بلکه پس از به توپ بسته شدن مجلس شورای ملی نیز انقلاب را از اضمحلال حتمی نجات داده است، ولی حاصل زحماتش را همان کهنه درباریان فراماسونر به یغما برده اند و به همین علت هم هست که اسم هیچ کدام از زعمای این تشکیلات اصیل انقلابی جزو لیست رهبران آن چنانی مشروطیت نیامده است. اسم این تشکیلات سازمان «اجتماعیون-عامیون» ایران بوده و کمیته مرکزی اش «مرکز غیبی» نامیده می شد. غرض از تألیف این کتاب نشان دادن فداکاری ها و ایثارهای کوشندگان این تشکیلات انقلابی است.