‌
" خیام اگر ز باده مستی،خوش باش
با ماهرخی اگر نشستی،خوش باش
چون عاقبت کار جهان نیستی است...
انگار که نیستی،چو هستی خوش باش"
فکر میکنم خیام توی این شعر ، تمام فلسفه و افکار #اپیکور رو به قشنگی توضیح داده ...

"اپیکور" یکی از فیلسوف‌های یونان بود که حدود دوهزار سال پیش، به این موضوع فکر کرد که ما برای داشتن یه زندگی خوب و شاد ، واقعا به چی نیاز داریم؟ چه چیزهایی باید داشته باشیم تا واقعا یه زندگی ایده‌آل رو برای خودمون بسازیم ...؟
‌
جواب اپیکور برای این سوال‌ها یه کلمه بود که خودش دنیایی از حرف داره و از اون زمان تا به الان آدم‌ها همین کلمه رو به صدها شکل مختلف معنی کردن :
"لذت"
اپیکور اعتقاد داشت که "لذت" میتونه دلیل اصلی برای یه زندگی خوب باشه‌.پس به مریدانش توصیه میکرد که به دنبال لذت بردن باشن و از رنج کشیدن دوری کنن‌...
البته که همین توصیه‌ی به ظاهر ساده،چون باعث میشد که هرکسی بتونه به نفع خودش و برای انجام لذت‌جویی‌هایی بزرگ ازش سواستفاده کنه، اپیکور توضیحاتی هم اضافه میکنه که میتونه از افراط و تفریط جلوگیری کنه. اپیکور به ساده‌زیستی اعتقاد داشته. به اینکه لذت‌جویی نباید خودش باعث ایجاد رنج و سختی بشه(چیزی که الان میبینیم توی زندگی برعکس شده دقیقا! مثلا مردم انقدر کار میکنن که دیگه لذتی از زندگی روزمره نمیبرن...) مثالی که توی کتاب اومده برای این موضوع به نظرم خیلی قشنگه:
مثلا وقتی گرسنه هستیم علت خوردن ما اینه که به گرسنه نبودن برسیم نه اینکه صرفا از خوردن لذت ببریم.ما به دنبال یه رضایت ذهنی‌ای هستیم که بخاطر گرسنه نبودن پیش میاد و این کافیه! همون نقطه‌ای که میدونی کافیه و اگر ادامش بدی دیگه میشه لذت‌جویی افراطی.

اینکه ما باور کنیم که خیلی از کارهایی که در راستای لذت بردن از زندگیمون داریم میکنیم ، افراطیه و واقعا نیازی بهش نیست ، میتونه خیلی کمک کننده باشه.
کارهایی که اپیکور بهشون میگفت "طبیعی،اماغیرضروری"

این کتاب ، برای منی که اهل کتابهای فلسفی خوندن نبودم ، شروع قشنگی بود و دوست دارم که بیشتر بخونم و از این موضوع جذاب لذت ببرم 🤌🏻
من خوندن این کتاب رو پیشنهاد میکنم، چه اهل فلسفه خوندن هستین چه نه . چون میتونه باعث بشه که به زندگی یه نگاه کلی بندازین و شاید مثل من خیلی از چیزهایی غیرضروری رو از روزمره‌تون حذف کنین ...
مطمئنم آرامش بعدش بهتون خیلی میچسبه 👌🏻
‌