این رمان، حکایت عشق و سرگذشت «کیمیا» دختر معنوی و پرورده حرم مولاناست، نجواهایی عاشقانه که در کوچه پس کوچه های قونیه می گذرد و در گوش ما می گوید که عشق، مقدس ترین پیوند و رشته ارتباطی میان انسان هاست و غنچه روح آدمی را شکوفا می سازد، زهر را انگبین می کند، سیاهی و تاریکی را روشنایی می بخشد و مس وجود آدمی را طلاگون می کند. .به ما می آموزد که عشق نه آموختنی و فراگرفتنی با درس و مشق، بلکه ارمغانی الاهی برای قلب های پاک و پالوده است. عشق اقیانوسی ژرف و بی کران است و باید شناگر و غواص بسیار متبحر و باتجربه ای بود تا بتوان از آن صید مروارید کرد. این رمان، روایت گر دلدادگی شمس_تبریزی و کیمیا دختر خوانده مولاناست. دختر مادری مسیحی و پدری مسلمان که بازی روزگار او را به شبستان مولانا آورده و تقدیرش را به زندگی قلندر دریای عشق و عرفان، شمس تبریزی گره می زند، اما دریغا که عشق آنها دیری نمی پاید و ... .