...هی هی هی چه روزگاری از مو گذشت.می رفتیم جور یه جفت تیهو مو و سیاوش که تفنگشو حمایل کرده بید خشاب بسته بید چپ و راست بنازم به ای قد و بالات.هی هی دلاور قرص روی زین نشسته بیدیم.اسب می تاختیم طرف کوه مونگشت.علف تا قد زانو ایل از پشت سر ما می اومد همراه آفتاب هرچه جلوتر می رفتیم علف ها قد میکشیدن و درخت ها از تک و تا می افتادن...