"سنایی غزنوی، شاعر،حکیم و عارف بزرگ قرن پنجم و اوایل قرن ششم هجری، در غزنه متولد شد و در همین شهر درگذشت. او در آغاز شاعری مدیحه سرا بود و تفاوتی با دیگر شاعران درباری نداشت. اما بر اثر تحول روحی، شعر او نیز متحول شده و از آن پس به سرودن شعرهای عرفانی پرداخت. سنایی در تاریخ ادب و زبان فارسی چنان جایگاهی دارد که از او به عنوان سرفصلی برای شروع یک دوره جدید شعری نام می برند. تاریخ ادبیات فارسی را به دو مرحله شعر قبل از سنایی و شعر بعد از سنایی تقسیم می کنند. هیچ یک از بزرگان شعر فارسی چنین مقطعی در شعر ایجاد نکرده اند. کتابچه حاضر دربرگیرنده گزیده ای موضوعی از شعرهای سنایی است. این سروده ها با موضوعاتی چون خدا، نیایش، حضرت محمد (ص)، عشق، اندوه فراق، غم عشق، دوستی و دوست، قرآن، پیرمرد، فقر و غنا (از مقامات عرفان)، و... به نظم کشیده شده است."