با صدای دلنشین و مبهم موسیقی بی کلام به سمت کولر می چرخم . همان صدای نامفهوم  همیشگی خاطره انگیز.آهنگی که راه خود را از گوشم  به قلبم باز می کند و چون دست های نوازشگری  روح و جانم را به بازی می گیرد و احساس من همگام با این تغییرات پیش می رود.گیره موهایم را باز می کنم  و با چند حرکت موها را در هوا به رقص در می آورم. نیم رو به سمت آینه می چرخم و با دیدن هایلایت های زیبا در لابه لای موهای بلندم  به تصویرم در آینه می گویم:ای آینه من بهترم یا آرش؟صدایم را کلفت می کنم و به خود پاسخ می دهم:صد البته تو بهتری و سر تری!نگوووووو آینه ... اون برام خیلی عزیزه.یک دفعه به خودم  می آیم:عزیزه؟نه...نیست....منفوره!