یتیم‌خانه نود و هشت بچه دارد که دختر هفده ساله جروشا ابوت،‌از همه بزرگتر است. او از صبح تا شب سر پاست تا دستورات رئیس عصبانی پرورشگاه را اجرا کند. او با همه‌ی تلخی‌ها، قلمی شیرین دارد و خوب می‌نویسد. یکی از اعضای هیئت امنای پرورشگاه تصمیم می‌گیرد او را به دانشگاه بفرستد و تنها خواسته اش اینکه جروشا برایش نامه بنویسد.