برای من یکی از بدترین جلدهای کاپلستون بود 
مولف کاملا بی طرفی خودش را نسبت به تاریخ این دوره از دست میدهد به وضوح با شوپنهاور، مارکس و نیچه مشکل دارد و بخش عمده ای از توضیحاتش را به نقد آرا این فیلسوفان اختصاص داده است و به جای توضیح مفصل و دقیق به نقدهای سرسری و بی موقع رو آورده است. حتی بخش هایی که مولف با فیلسوفان آن خصومت شخصی ندارد مثل هگل و شلینگ هم کمی در همریخته و نامرتب است و خوبی از پس این دو ستون فلسفه قرن 19 بر نیامده است. با تمام این ایرادات نسخه ی انگلیسی آن قابل خواندن است اما ترجمه داریوش آشوری به غایت دردسر آفرین بود
تغییر بعضی کلمات که ترجمه ی مسلمی میان فارسی زبانان پیدا کرده در یک کتاب قابل قبول است اما داریوش آشوری گویی کلا زیر میز تاریخ ترجمه زده بود مثلا ترجمه abstract برآهنجیده، transcend: برین Complex همتافت  archetype: سرنمون cynicism: دژآگاهی  production: فرآورش و ...
متاسفانه مکررا با تعداد زیادی ازین دست کلمات در یک جمله مواجه می شوی و کنار هم چیدن مفاهیم برای ساختن مورد نظرمولف بسیار دشوار تر از خواندن نسخه اصلی آن می شود