بررسی های تاریخی نشان می دهند که ساخت خانه های گروهی حصاردار، از سه هزار سال پیش از میلاد، با طرح ها و نقشه های مختلف آغاز شده است. این گونه خانه ها که پیش تر به منظور دفاع در برابر مهاجمان و دشمنان ساخته می شدند، امروزه "قلعه" یا دژ نامیده می شوند. قلعه ها، دژها و حصارهای دفاعی، که یادگاری از دروه های مختلف تاریخی حکومت های ملوک الطوایفی و یادآور نبردها و مبارزات ملی و منطقه ای هستند، در سراسر ایران پراکنده اند. قلعه های ایران از نظر تاریخی اهمیت بسیار دارند، به طوری که به نقش و اهمیت قلعه های دفاعی و تهاجمی نه تنها در دوره های قبل از اسلام بلکه در جنگ های ایران و روم، قرون اولیۀ اسلامی و در جنبش هایی چون جنبش اسماعیلیه و جنبش بابک خرمدین، اشارۀ بسیاری شده است. نگارنده در کتاب حاضر به معرفی قلعه های واقع در استان های ایران پرداخته است. برخی از این قلعه ها عبارت اند از: قلعه رودخان، قلعه دختر، تخت سلیمان، قلعۀ اسماعیلیه، قلعه بابک، قلعه خرو، و قلعه لکچک.