دنیاهایی که افراد در آن زندگی می کنند کاملا با هم متفاوتند، حتی اگر در یک خانه با هم در مدت طولانی زندگی کرده باشند. ما دنیا را از دریچه روان پدر و مادرامان می نگریم. وقتی کوچک بودیم و توان تحلیل نداشتیم، در جستجوی واقعیت و شناخت از دنیا می بایست حرف های پدر و مادرمان را واقعیت عالم می دانستیم و مسیر زندگی مان را بر مبنای آن ادامه می دادیم. اگر به ما گفته بودند تو بی عرضه ای، مطمئنا تا بدین جا اگر به زندگی مان نگاه کنیم، رگه های این بی عرضگی را می بینیم. حال فرقی نمی کند که به خاطر رفع این بی عرضگی عمری را گذاشته ایم و شدیدا با خستگی دست و پا زده ایم که این گونه نباشیم، یا این که در همین بی عرضگی با بی هویتی در حال گذران زندگی هستیم. شاید هم والدینی داشته ایم که خیلی ما را تحویل گرفته اند و این امر باعث شده ما احساس خاص بودن کنیم. ولی در جاهایی که دنیای بیرون ما را پس زده، ما احساس کرده ایم آدمی معمولی هستیم و این موضوع حال مان را بد کرده است. شاید هم هزینه زیادی از آسایش و آرامش زندگی مان پرداخت کرده ایم تا این خاص بودن ادامه پیدا کند، ولی این روزها فکر می کنیم چندان این خاص بودن به لذت زندگی نمی انجامد. جالب است بدانید تا پایان عمر، گذشته یا همان عقده های کودکی شما منشا تصمیمات بزرگ زندگی تان؛ اعم از انتخاب همسر، انتخاب شغل، انتخاب روش برخوردار با دیگران و شیوه های تربیتی شما خواهند بود. در اغلب موارد نیز دیده می شود که چون این موارد از روان مستقل شما برنیامده اند، شما را دچار احساسات بدی چون بی انگیزگی، افسردگی و ناکارآمدی می کنند. این کتاب که با زبانی ساده و پسر از مثال های کاربردی توسط خانم ورنا کست، رئیس انستیتو روانکاوی یونگ، نوشته شده است به شما می گوید اگر مرد هستید و آنطور که باید از زندگی لذت نمی برید، باید در جستجوی هویتی تازه برای خود باشید؛ یعنی در جستجوی روانی مستقل از روان پدر و مادرتان.