«امیر»، «مهدی» و «فرهاد» در دوران انقلاب به کمک معلم خود آقای «ایزدی» به کارهای انقلابی مشغول بودند. پس از مدتی بنا به دلایلی آقای ایزدی دستگیر می شود و چون این سه تن نمی دانند بدون او چه کاری باید انجام دهند، منتظر آزادی او از زندان می مانند. آقای ایزدی پس از آزادی به سراغ بچه ها می آید و آنها مجددا فعالیت خود را آغاز می کنند، تا این که اعلامیه های حضرت امام (ره) به دستشان می رسد. آقای ایزدی بچه ها را با دوست خود، آقای «رحمانی» آشنا می سازد و آنها به کمک او دستگاه چاپی را تهیه کرده و به تکثیر اعلامیه می پردازند. در این میان آقای رحمانی توجه بیش از حدی به مهدی دارد و هربار که او را می بیند، می گوید تو مرا به یاد کسی می اندازی؛ به مرور زمان و طی اتفاقاتی، حقیقتی روشن می شود که مهدی را بر ایستادگی بر عقاید و راهی که انتخاب کرده، مصمم تر می کند.