عید غدیر را فرموده‌اند: «عید الله الاکبر» از همه‌ی اعیاد موجود در تقویم اسلامی این عید بالاتر است؛ پرمغزتر است؛ تأثیر این عید از همه‌ی این اعیاد بیشتر است. چرا؟ چون تکلیف امّت اسلامی در زمینه‌ی هدایت در زمینه‌ی حکومت در این حادثه‌ی غدیر معین شده است. حرفی نیست که بر طبق توصیه‌ی پیامبر اعظم در غدیر عمل نشد -پیغمبر هم طبق بعضی از روایت‌ها خبر داده بود که عمل نخواهد شد- اما مسئله‌ی غدیر مسئله‌ی ایجاد یک شاخص است، یک معیار و میزان است. تا آخر دنیا مسلمانان می‌توانند این شاخص را، این معیار را جلوی خودشان قرار بدهند و تکلیف مسیر عمومی امّت را معین کنند. اینی که پیغمبر اکرم حساس‌ترین زمان را برای اعلام مسئله‌ی ولایت انتخاب کرد، این انتخاب پیغمبر نبود، انتخاب خدای متعال بود. از طرف پروردگار وحی رسید که: «بَلِّغْ مَا أُنزِلَ إِلَیْکَ مِنْ رَبِّکَ». نه اینکه پیغمبر مسئله‌ی امامت و ولایت را از سوی پروردگار قبلاً نمی‌دانست؛ چرا، از اول بعثت برای پیغمبر مسئله روشن بود. بعد هم حوادث گوناگون این ۲۳ سال، آن چنان این حقیقت را عریان کرد و آشکار کرد که جای تردیدی باقی نمی‌گذاشت؛ اما اعلان رسمی باید در حساس‌ترین زمان اتفاق می‌افتاد و به دستور پروردگار اتفاق افتاد: «بَلِّغْ مَا أُنْزِلَ إِلَیْکَ مِنْ رَبِّکَ وَ إِنْ لَمْ تَفْعَلْ فَمَا بَلَّغْتَ رِسَالَتَهُ»؛ یعنی این یک رسالت الهی است که باید بگویی. بعد هم که در غدیر خم، در نزدیکی جحفه نبی مکرّم مردم را متوقف کردند، کاروان‌های حجّاج را جمع کردند و این مطلب را اعلان کردند، آیه‌ی شریفه آمد که: «الْیَوْمَ أَکْمَلْتُ لَکُمْ دِینَکُمْ وَأَتْمَمْتُ عَلَیْکُمْ نِعْمَتِی»؛ نعمت کامل شد، دین کامل شد. در کتاب «ولایت و تشیّع» که نُهمین جلد از مجموعه «ره‌نامه» است، بیانات مقام معظم رهبری در رابطه با این موضوع گردآوری شده است.