تحلیلی است از دو مقوله نوآوری و شکوفایی و ابزارهای تقویت آن. در این نوشتار ضمن ارایه تعریفی از نوآوری و شکوفایی، راههای پیمودن این دو مسیر مورد بحث و بررسی قرار می‏گیرد. نگارنده بر این باور است برای نوآوری و شکوفایی باید ابتدا خود را باور کرد و سپس استعدادهای خود را شناخت آنگاه برای پرورش این استعدادها تلاش لازم را نمود و برای این کار باید یک برنامه‏ریزی منظم و مدون داشت و نقشه راه را ترسیم نمود و از راه‏بلد استفاده کرد. وی مسیرهایی که منجر به تحول، نوآوری و شکوفایی می‏گردد را با زبانی ادیبانه بیان کرده و نمونه‏هایی از افراد نوآور و پیشرو در مسائل مختلف در تاریخ ایران را معرفی می‏کند.