در این اثر از منظری روانشناختی به مساله «نگرانی» پرداخته شده و راهکارهای کاهش آن بررسی گردیده است. نگارنده نخست به تبیین مفهوم نگرانی، موضوعات رایج نگرانی، تاثیر نگرانی بر روح و روان آدمی و ضرورت مشخص کردن موضوع و علت نگرانی خویشتن پرداخته و سپس لزوم جدیت برای ایجاد تغییر با اهداف و انتظارات واقع بینانه و حذف رفتارهای نگرانی و جایگزین کردن رفتارهای واقع بینانه را مورد تاکید قرار داده است. وی معتقد است افرادی که نگرانی زیادی دارند باید تحمل عدم قطعیت در امور را داشته باشند و برای زمان مدیریت و برنامه ریزی داشته باشند، با دیگران ارتباطی جسورانه داشته باشند و همواره با نگرانی خویش مواجهه کنند تا در مدت زمان مشخصی آن را تعدیل نمایند.