رمان کوتوله در سال 1944 به بازار آمد. این رمان به شرح زندگی کوتوله ای در دربار یکی از سلاطین قرون وسطای ایتالیا می پردازد. لاگرکویست داستان را از زاویه دید او و به صورت یادداشت های روزانه کوتوله بیان می کند. البته بیان مطالب به صورت یادداشت های روزانه کوتوله و به زبان اول شخص مفرد روش موثری برای بیان افکار ضمنی و برداشت های او از جزئیات امور است، هرچند که گاهی تا مرز تصنع و غیرواقعی بودن نیز پیش می رود.
کوتوله را می توان تجسم خباثت دانست. او از هرچه که عشق نامیده شود بیزار است و از شادی دیگران متنفر. عشق و شادی و خنده برای او چیزهایی دروغ و تهوع آورندد. جنگ را دوست دارد و می خواهد لذت غیرقابل توصیف ناشی از فرو بردن دشنه اش در سینه دشمن را بچشد.