جایی در جهان، ویروسی کشنده در خون یک پرنده، خفاش، میمون، خوک یا جانوری دیگر آمادۀ شبیخون به جان انسان هاست. درک ابعاد چنین تهدید عظیمی ساده نیست. طی تنها چند هفته یا چند ماه ممکن است میلیون ها تن – از جمله خانوادۀ من و شما – قربانی آن شوند. خطر تروریسم، جنگ، بلایای خسارت بار طبیعی، و حتی افتادن بمب اتم روی شهری بزرگ، در برابر این مهلکۀ عالمگیر، کوچک می نماید. چگونه می توانیم عالم و آدمی از نو بسازیم که پنجه در پنجۀ این دشمن زندگی بیندازد و زنده بماند؟