ديگر نوبت قصه‌ي من رسيده، چه بسا دير هم شده باشد، من و خانواده‌ام بوديم كه شروع داستان را رقم زديم، ما بوديم كه اين جزيره را بنا كرديم. ما بوديم كه نسل از پي نسل تاروپود تاريخچه‌ي اين مردم را تنيديم. آن وقت تا اينجاي داستان هيچكس درباره‌ي ما از خودش نپرسيده؛ كه بوديم و از كجا آمديم؟ آن ها كه از ميانه داستان خارج شدند و به امروز نرسيدند، چرا و چطور تركمان كردند؟ آنها كه از ميانه داستان به جنگ پيوستند، چطور؟ اصلا من چطور آدمي بودم؟ اين يكي جدا عجيب است، كه هيچكس سوالي درباره من نمي پرسد. آيا همه اين كاري هايي را كه ميگويند كرده ام؟ همه آدم هايي را كه ميگويند كشته ام؟ همان هيولايي كه تصور ميكنند؟ شايد هستم.