همونطوری که میدونید بعد از مرگ سهراب ، رستم چند وقتی افسرده و غمگین توی سیستان میمونه تا تولد سیاوش. در شاهنامه فردوسی در این بین اتفاق خاصی برای رستم پیش نمیاد و ماجرای سیاوش اتفاق میفته. 
اما طومار و کتابی وجود داره نوشته " ابوالقاسم مادح هراتی " که در قرن پنجم یا ششم در هرات زندگی می‌کرده و به سبک شاهنامه ، کتابی در حدود ۶۰۰۰ بیت سروده که همین جهانگیر نامه ست. 
جهانگیر نامه شباهت زیادی به داستان رستم و سهراب داره ولی با پایان خوش.
داستان از این قراره که رستم بعد از مرگ سهراب و کدورتی که از کی کاووس سر قضیه نوشدارو پیدا میکنه ، تصمیم میگیره که بزنه به کوه و دشت و بره چند وقتی از همه چی دور باشه. اونجا با دختر مسیحای عابد که در مازندرانه آشنا میشه و ازدواج میکنه و حاصل این ازدواج میشه پسری به اسم جهانگیر . اما باز هم مثه داستان سهراب بین این پدر و پسر جدایی اتفاق میفته و جهانگیر با سپاه افراسیاب به ایران میاد و با کاووس میجنگه .
در واقع ذکر داستانی یه که در شاهنامه وجود نداره. 
داستانی که در اون از دیو و جادو و دلاوری و جنگ و اسطوره به وفور یاد میشه.
این کتاب بعدها توسط جمشید صداقت نژاد تصحیح و بازنویسی میشه ( از روی نسخه ای که در موزه لندن و یک نسخه ای که در دهلی چاپ شده ) که به شدت خوندنی و جذابه. 
درسته که به نثر تبدیل شده اما در جای جای اثر،  از اشعار زیبای ابوالقاسم مادح هراتی هم استفاده میشه که به شکل عجیبی زیباست.
به عنوان مثال این بیت رو که در باره لحظه ورود زال به میدان جنگ برای مقابله با جهانگیر سروده شده توجه کنید که چقد تصویری و زیباست :

چو زال اندر آمد به میدان جنگ
تو گویی ز دریا برآمد نهنگ

این اثر خیلی کمیابه ولی اگر پیدا کردید ، توصیه میشه که بخونید و لذت ببرید.