موضوع اصلی این مطالعه، تجربه ای است مشارکتی در باب هنر به منزلة راه اصلی به ژرفای بُعد مذهبی. فصل اول شمای کلی تجربة مشارکتی و تجربة دینی را ترسیم می کند. فلسفه مارتین هیدگر را به منزلة مبنای تحلیل به کار برده  شده است . اما هدف مولف تفسیر فلسفه هیدگر نیست. در فصل دوم نظریة وایتهد در باب ادراک به کار برده شده است تا عملکرد تجربة مشارکتی با دقت بیشتر بررسی شود. در فصول بعدی موسیقی و نقاشی و ادبیات و معماری بررسی شده اند تا معلوم شود این هنرها نه تنها ما را به تجربة مشارکتی در باب بُعد مذهبی می کشانند، آن بعُد را برای ما تفسیر می کنند. مارتین این خدمت ارزنده را انجام داده که زیبایی شناسی هیدگر و وایتهد را در کنارهم جمع آوری کرده و این سنتز را در بستری از پژوهش های غنی و جالب در باب صور اصلی هنر غربی قرار داده، و این بستر است که باعث می شود معناهایی که او کشف می کند غنا و تحقق یابند. تلاش مارتین، در عین حال، تلاشی است مذهبی یا الهیاتی. گزیده متن: انسان از آنچه بیش از هر چیز به او نزدیک است بیگانه شده است، و باید همواره در جست وجوی آن باشد تا آن را بیابد. (هراکلیتوس)